Inspectietrip Afrika
Blog nummer drie
Inmiddels zijn we 3 weken onderweg en aangekomen in Uganda. Eergisteren in Rwanda de eerste rustdag gehouden en om verder geen tijd te verliezen door naar het noorden. Zambia was een prachtige ervaring. Weer een beetje minder gepolijst dan Namibië en Botswana. Eenmaal Zambia achter ons gelaten hebben we Tanzania aan de westkant van zuid naar noord verkend. Een grensovergang zoals iedere grensovergang 100 jaar geleden moet zijn geweest en in het westen van Tanzania veel verbaasde mensen bij het zien van twee wel heel witte mannen.
Een prachtige accommodatie aan de kust gerund door de Zuid Afrikanen Louise en Chris, een tenenkrommend hotel waarbij water en elektriciteit geen vanzelfsprekendheid was en een prima hotel waar alcohol niet op de menukaart voorkwam. Dat laatste hotel komt zeker in het programma! Een avondje vasten…
Ons rot geschrokken van een aanstormende giraffe (waarschijnlijk schrok hij net zo erg) en genoten van zonnebadende nijlpaarden. Het uiterste noordwesten van Tanzania huisvest het grootste vluchtelingenkamp van Afrika en daarmee ook alle hulporganisaties die de VN rijk is. De nieuwe Toyota viel in deze streek in het geheel niet op.
Eenmaal de grens over met Rwanda is het contrast groot. Goed wegdek, zeer schoon en (te) veel verkeer. De gemiddelde snelheid valt terug naar 35 km per uur en de dagen die daarop volgen zakt de gemiddelde snelheid nog lager. Slechte wegen, of het bijna ontbreken van wegen, erg bergachtig en waanzinnig mooie uitzichten. Rwanda en Uganda zijn prachtig, maar 300 kilometer rijden op een dag is geen optie. Zelf 200 kilometer is soms al moeilijk haalbaar. We dreigen dagen te kort te komen tijdens de Challenge in september!
De conclusie van de afgelopen week: wat is Afrika toch gevarieerd, de mensen zijn zonder uitzondering vriendelijk, vrolijk en behulpzaam en de natuur is uitzonderlijk mooi.